Niepokorne. Klara - Agnieszka Wojdowicz

Wydawnictwo: Nasza Księgarnia           

Data wydania: czerwiec 2015         

Liczba stron: 416         

Format: 135 x 204 mm           

Oprawa: miękka           

ISBN: 978-83-10-12712-9





Jeszcze przed rokiem Agnieszka Wojdowicz była dla mnie jedną z wielu nieznanych mi polskich autorek. Dzięki rekomendacji pewnej osoby sięgnęłam po pierwszą część jej cyklu o niepokornych kobietach, noszącą tytuł Niepokorne. Eliza. Książka bardzo mi się spodobała, zarówno pod względem narracji, opowiedzianej historii, jak i ciekawie odmalowanego tła historycznego i obyczajowego, dlatego też z niecierpliwością oczekiwałam wydania jej kontynuacji. Po Niepokorne. Klara sięgnęłam z lekkim opóźnieniem, ale już dziś przekażę Wam kilka słów na jej temat. 

Główną bohaterką tej części jest Klara Stojnowska, która na skutek nieszczęśliwego splotu wydarzeń zmuszona jest przerwać naukę w Berlinie i rozpocząć zajęcia w krakowskim Baraneum. Dziewczyna aktywnie angażuje się w pierwszy na ziemiach polskich bunt robotnic w fabryce cygar, walczy o prawa wyborcze dla kobiet i sympatyzuje z socjalistami. Z godnym podziwu uporem broni swoich racji i przekonań, które niejednokrotnie są sprzeczne z poglądami jej ojca, profesora Uniwersytetu Jagiellońskiego. Swoją niezależność prezentuje także poprzez wyróżniający się jak na ówczesne czasy strój i zachowanie, co dodatkowo staje się przyczyną licznych nieporozumień i kłótni w jej rodzinnym domu. Klara jest optymistką w dążeniu do realizacji wyznaczonych celów, jednak szybko okazuje się, że na swojej drodze napotka wiele przeszkód, które w mniejszym bądź większym stopniu utrudnią jej działania.

W życiu pozostałych bohaterek, Elizy Pohoreckiej i Judyty Schraiber również następują pewne zmiany. Pierwsza z nich osiąga życiową stabilizację przy boku narzeczonego, jednak w dalszym ciągu walczy z poglądami konserwatywnej babci oraz przeszkodami z uzyskaniem pełnego wykształcenia. Z kolei najbardziej doświadczona przez los Judyta dochodzi do wniosku, że życie w Krakowie nie daje jej oczekiwanych możliwości artystycznego rozwoju i wyrusza w podróż do cesarsko-królewskiego Wiednia. 
 

Agnieszka Wojdowicz po raz kolejny w rewelacyjny sposób ukazała tło historyczne i obyczajowe końca XIX wieku. Wraz z bohaterkami powieści jesteśmy świadkami rodzącej się w świadomości kobiet niezależności, będącej początkiem wielkich zmian w światopoglądzie. Autorka wspomina też o istotnych w historii Polski oraz Europy incydentach, które będą mieć odzwierciedlenie w późniejszych wydarzeniach. Tym razem poza młodopolskim Krakowem autorka przybliża czytelniczkom także nieco mroczny, ale równie interesujący Wiedeń, poświęcając sporo miejsca opisowi życia miejscowej bohemy artystycznej. Agnieszka Wojdowicz porusza się po opisywanych miejscach z wielką swobodą i lekkością, które każą sądzić, że ich odkrywanie jest dla niej prawdziwą przyjemnością.

Niezaprzeczalnym atutem cyklu Niepokorne są ciekawie wykreowane bohaterki. Z każdą kolejną przeczytaną stroną jesteśmy świadkami zachodzących w ich życiu zmian - obserwujemy ich troski i zmartwienia, towarzyszymy im w obawach związanych z podejmowaniem trudnych decyzji, cieszymy się z ich małych i dużych sukcesów. Co istotne, nie są to postaci idealne. Często bywają zagubione i niezdecydowane, zdarza im się podejmować niewłaściwe kroki i wypowiadać niepotrzebne słowa. Cechy te przybliżają je do nas samych.

Niepokorne. Klara to udana kontynuacja, która niczym nie ustępuje poprzedniej części cyklu. Jest dopracowana i spójna, brak w niej miejsca na przypadkowość i niekonsekwencję. Cechy te w połączeniu z ciekawie wykreowanymi postaciami oraz wiernie oddanym tłem historyczno-obyczajowym sprawiają, że książkę czyta się rewelacyjnie. Jeśli jeszcze nie czytaliście, serdecznie polecam zarówno tę, jak i poprzednią książkę z cyklu. Istnieje naprawdę niewielka szansa, że nie dacie się porwać stylowi Agnieszki Wojdowicz i stworzonej przez nią historii.

Niepokorne. Eliza | Niepokorne. Klara

______________________________________________

Za możliwość przeczytania książki dziękuję serdecznie

Wydawnictwu Nasza Księgarnia

Książkę przeczytałam w ramach wyzwań: 52 książki 2015; Polacy nie gęsi, czyli czytajmy polską literaturę III; Przeczytam tyle, ile mam wzrostu (2,7 cm);