Jaśnie pan - Jaume Cabré

Tytuł oryginału: Senyoria

Wydawnictwo: Marginesy        

Data wydania: maj 2015        

Liczba stron: 448        
Format: 140 x 230 mm       
Oprawa:  twarda       
ISBN: 978-83-64700-33-0


 

Jaume Cabré to popularny w naszym kraju kataloński pisarz, który serca czytelników zdobył powieściami Wyznaję oraz Głosy Pamano. Jaśnie pan to trzecia wydana na polskim rynku książka powieściopisarza, choć chronologicznie pierwsza spośród wymienionych w dorobku Katalończyka. Poprzednich książek nie miałam okazji czytać, więc bez większych oczekiwań zasiadłam do lektury.

Tytułowy Jaśnie pan to don Rafel Massó i Pujades piastujący stanowisko cywilnego prezesa Trybunału Królewskiego w Barcelonie, osoba znana i ceniona w towarzystwie miejscowej arystokracji, której wysoka pozycja jest powodem do zazdrości niejednego niższego pozycją urzędnika. Z doñą Marianną stanowią dość osobliwą parę, bo choć na salonach pokazują się wspólnie, to w ich życiu małżeńskim więcej ich dzieli niż łączy. Don Rafelowi nie w głowie wierność małżeńska, z kolei bogobojna doña Marianna z wielkim oddaniem (i nie bez korzyści dla własnej osoby) poświęca swój cenny czas na niesienie pomocy przebywającym w więzieniach skazańcom. Jaśnie pan od kilku lat posiada pewien nieprzystający osobie na jego stanowisku sekret, który na skutek nieszczęśliwego splotu wydarzeń ma okazję ujrzeć światło dziennie.

Przebywająca w mieście francuska śpiewaczka Marie de l’Aube Desflors, zwana też słowikiem z Orleanu, pada ofiarą brutalnego morderstwa. Wszelkie podejrzenia padają w kierunku młodziutkiego poety Andreu Perramona, który miał nieszczęście zabawiać się ze słynną śpiewaczką w ostatnią noc jej ziemskiego życia. Ujęcie sprawcy i wymierzenie zasłużonej kary są kwestią honoru stojącego na czele wymiaru sprawiedliwości don Rafela, ale nie jedynym powodem jego pośpiechu…

Jaume Cabré przedstawia barcelońskie wyższe sfery jako środowisko pozbawione skrupułów, skoncentrowane na zaspokajaniu własnych potrzeb i zepsute do szpiku kości. Wystawne uczty, udawana fascynacja muzyką, spiski, intrygi, knowania, zdrady małżeńskie – tym wszystkim żyje barcelońska arystokracja schyłku XVIII wieku. Z pewnymi osobami lepiej nie zadzierać, ponieważ miastem rządzi sieć wzajemnie powiązanych urzędników, z których zdecydowana większość ma niewiele wspólnego z ogólnie rozumianym poczuciem sprawiedliwości. Don Rafel i doña Marianna choć nie posiadają pożądanego pochodzenia, robią dosłownie wszystko, by wpasować się w miejscowe towarzystwo. Ich ślepa pogoń za uznaniem i pieniędzmi jest godna pożałowania, wręcz obrzydliwa, ale momentami też zwyczajnie zabawna. Każda ich czynność, czy wyjście są skrupulatnie przemyślane i zaplanowane. O jakiejkolwiek bezinteresowności z ich strony nie ma mowy. 

Jaśnie pan to książka z wyraźnie zaznaczonym wątkiem kryminalnym, który momentami schodzi jednak na dalszy plan. Autor sprawnie łączy poruszane na stronach książki wątki ostatecznie doprowadzając do tragicznego, choć raczej przewidywalnego zakończenia. Na pozytywny odbiór powieści wpływają cięty i dość dobitny język, spora dawka humoru (miejscami sprośnego) oraz zastosowanie nieco ironicznego, prześmiewczego tonu. Te wszystkie cechy sprawiają, że powieść czyta się rewelacyjnie. Jestem przekonana, że po prozę Jaume Cabré sięgnę jeszcze nie raz. Z mojej strony nie pozostaje mi nic innego jak zachęcić Was do przyjrzenia się tej pozycji z bliska.

___________________________________________________

Za możliwość przeczytania książki dziękuję serdecznie

Wydawnictwu Marginesy

 

Książkę przeczytałam w ramach wyzwań: 52 książki 2015; Przeczytam tyle, ile mam wzrostu (3,8 cm);