Chłopcy - Jakub Ćwiek

Wydawnictwo: Sine Qua Non    
Data wydania: listopad 2012        
Liczba stron: 320       
Format: 140 x 205 mm       
Oprawa: miękka      
ISBN: 978-83-63248-52-9 

Osoby, które śledzą mojego bloga wiedzą, że stosunkowo rzadko sięgam po książki z gatunku fantastyki. Jeśli wziąć pod uwagę polską fantastykę to sprawa wygląda jeszcze gorzej. Sięgając po „Chłopców” Jakuba Ćwieka nie miałam pojęcia czego się spodziewać. Sugerowałam się jedynie pozytywnymi opiniami, jakie zbierają jego utwory oraz niedającą mi spokoju ciekawością. Jak więc wypadło moje pierwsze spotkanie z Jakubem Ćwiekiem (strona autora KLIK), jednym z najpopularniejszych i najbardziej lubianych polskich pisarzy młodego pokolenia, miłośnikiem oraz znawcą fantastyki i popkultury?

Osoba Piotrusia Pana - chłopca, który pragnął na zawsze pozostać dzieckiem, na stałe zagościła w kulturze, a powieść szkockiego powieściopisarza i dramaturga, J.M.Barriego doczekała się licznych adaptacji filmowych. Bajka ta zawładnęła sercem i umysłem Jakuba Ćwieka do tego stopnia, że po wielu latach postanowił opisać dalsze losy niesfornego chłopca i jego przyjaciół.

Zagubieni Chłopcy Jakuba Ćwieka dorośli, ale z pewnością nie dojrzeli. Zamieszkują Drugą Nibylandię - położony na uboczu i opuszczony lunapark, noszą ciemne skóry,  jeżdżą na motocyklach i w dalszym ciągu pakują się w tarapaty. Są głośni i wulgarni, nie stronią od alkoholu i przygodnego seksu, ale też zarażają sporą dawką humoru. Ich życie to jedna wielka zabawa. Opiekę nad nimi sprawuje Dzwoneczek, którą określają mianem „mamy”, choć ta w żadnym jej wypadku nie przypomina.

„Chłopcy” to zbiór opowiadań, które od pierwszych stron pochłaniają czytelnika. Z początku trudno się zorientować w temacie, niemniej jednak lektura kolejnych opowiadań wyjaśnia bardziej zawiłe kwestie. Jak to zazwyczaj bywa, w zbiorze znajdują się zarówno bardziej jak i mniej interesujące opowiadania. Wartkie tempo akcji oraz ciekawie wykreowani bohaterowie to główne zalety „Chłopców”. Świat stworzony przez Ćwieka bawi, rozśmiesza, ale zmusza też do chwili refleksji. Książkę uzupełniają rysunki Roberta Adlera oraz posłowie, w którym autor przyznaje się do tego, że po latach nieco inaczej odbiera powieść Barriego i płynące z niej przesłanie. 

Cała historia jest lekko naciągana, ale jeśli potraktujecie ją jako typową rozrywkę, przerywnik pomiędzy ambitniejszymi lekturami, nie powinno czekać Was rozczarowanie. Co wrażliwszych czytelników mogą razić występujące w sporej liczbie wulgaryzmy. Jednym razem dodają one nieco smaczku, wręcz rozśmieszają, a innym są zwyczajnie zbędne. Jeśli nie boicie się czytelniczych wyzwań, lektura „Chłopców” może być dla Was ciekawym przeżyciem.   

Moja ocena

6/10

Książkę przeczytałam w ramach wyzwań:

52 książki 2014

Polacy nie gęsi, czyli czytajmy polską literaturę II

Przeczytam tyle, ile mam wzrostu (2,6cm)

Z półki 2014