Dziewczyna, Która Igrała Z Ogniem - Stieg Larsson

Tytuł oryginału: Flickan som lekte med elden
Wydawnictwo: Czarna Owca      
Data wydania: maj 2009
Liczba stron: 704
Format: 135 x 210 mm     
Oprawa: miękka   
ISBN:  978-83-7554-090-1

Zachwycona pierwszym tomem bestsellerowej serii „Millenium” Stiega Larssona od razu sięgnęłam po jej kontynuację, czyli po „Dziewczynę, która igrała z ogniem”. Czy i to spotkanie z twórczością tego znanego pisarza okazało się udane? O tym za chwilkę, a teraz kilka zdań o czym jest ta książka. 

Bogatsza o kilka miliardów koron Lisbeth, zrywa wszelkie kontakty z nielicznymi znajomymi i postanawia wyruszyć na zasłużony odpoczynek. Odbywa podróże do kilku egzotycznych krajów, a swoje zainteresowanie kieruje ku matematyce. Po roku nieobecności w kraju, postanawia jakby nigdy nic wrócić do Szwecji. Kupuje i urządza luksusowe mieszkanie oraz kontaktuje się po raz pierwszy od dłuższego czasu ze swoją znajomą Miriam Wu i byłym pracodawcą, Draganem Armańskim, omijając szerokim łukiem Michaela Blomkvista. 

Tymczasem do drzwi redakcji „Millenium” niespodziewanie trafia Dag Svenson, będący w posiadaniu obszernej dokumentacji na temat sekshandlu. Michael i Erika dają szansę młodemu dziennikarzowi, który w oparciu o własne materiały oraz pracę doktorską swojej dziewczyny, pracuje nad zdemaskowaniem wielu wysoko postawionych urzędników państwowych, mających do czynienia z handlem i wykorzystywaniem nieletnich dziewczyn z Europy Wschodniej. 

Praca i ambitne plany Daga i Mii zostają szybko przerwane, kiedy to padają ofiarami brutalnego morderstwa w ich własnym mieszkaniu. Równocześnie okazuje się, że zamordowany zostaje również adwokat Bjurman- opiekun prawny Lisbeth. Odciski palców znalezione na broni sugerują, że to właśnie Lisbeth Salander staje się główną podejrzaną. Policja rozpoczyna śledztwo, które zostaje nagłośnione przez media, a Lisbeth w ciągu jednego dnia staje się osobą numer jeden, poszukiwaną w całym kraju. W jej niewinność wierzy jedynie Michael, który postanawia rozwiązać zagadkę potrójnego morderstwa. 

Przyznaję szczerze, że pierwsza część „Mężczyźni,którzy nienawidzą kobiet” przypadła mi do gustu dużo bardziej. O ile w pierwszej części mnogość występujących postaci można zaliczyć na plus, to w tej książce autor według mnie przesadził, wprowadzając niepotrzebny chaos. Wiele do życzenia pozostawia również zakończenie książki, które wydaje się bardzo naciągane. Autor jednak pozostawia czytelnika w niepewności i każe sięgnąć po kolejną część cyklu.

Na plus zasługuje oczywiście skupienie się na osobie Lisbeth i zagłębienie się w jej przeszłość, dzięki czemu czytelnik może poznać motywy jej działania. Denerwującym okazał się jednak Michael, który co raz bardziej zaczyna mi przypominać nielubianego przeze mnie Roberta Langdona z książek Dana Browna. 

Podsumowując „Dziewczyna, która igrała z ogniem” to bardzo dobry kryminał, jednak słabo wypada przy swoim poprzedniku. Zaczynam się obawiać, że trzecia część może również nie przypaść mi do gustu, dlatego postanawiam na chwilę odpocząć od Salander i Blomkvista.

Moja ocena

7/10