Niepokorne to bardzo udana seria autorstwa Agnieszki Wojdowicz, która podbiła serce niejednej polskiej czytelniczki. Jej zaletami są przede wszystkim plastycznie odmalowane tło historyczne i obyczajowe przełomu XIX i XX wieku oraz zaskakująca kreacja głównych bohaterek. Eliza, Klara i Judyta to jak wskazuje tytuł kobiety niepokorne, realizujące swoje marzenia wbrew przyjętym normom i zwyczajom, wystawiające się przez to na krytykę ze strony najbliższych.
Od wydarzeń z drugiej części minęło kilka lat. Przyjaciółki w dalszym ciągu chętnie podtrzymują kontakt i wymieniają się wiadomościami o kolejnych zmianach w ich życiu. Eliza zdobyła upragnione wykształcenie i prowadzi ustabilizowane życie u boku Antona. Para zajmuje pięknie urządzone mieszkanie, z którego dochodzą radosne okrzyki dwójki ich dzieci. Klara w dalszym angażuje się w działalność polityczną, na co z coraz większą obawą spogląda Andrzej. W imię swoich przekonań kobieta podejmuje się ryzykownych podróży do Warszawy, stając w ten sposób w szeregach dromaderek. Z Wiednia dochodzą wiadomości o niezbyt udanym związku Judyty i Maxa. Choć para doczekała się uroczej córeczki Hani, to Judyta nie potrafi obdarzyć Maxa prawdziwym uczuciem. Kobieta żyje w świecie złudzeń, rozmyślając o dawnej miłości, Maurycym Stojnowskim. Ścieżki trzech przyjaciółek przecinają się po raz kolejny, gdy Judyta postanawia odwiedzić porzucony przed laty Kraków.
Agnieszka Wojdowicz po raz kolejny w rewelacyjny sposób przedstawiła tło historyczne i obyczajowe początku XX wieku. W poprzednich częściach mieliśmy okazję przyjrzeć się bliżej młodopolskiemu Krakowowi oraz prężnie rozwijającemu się Wiedniowi. Tym razem autorka zabrała swoje czytelniczki na kilka chwil do Zakopanego, które powoli zaczyna cieszyć się coraz większym zainteresowaniem artystycznej bohemy. Choć jest to jeszcze wioska pozbawiona miejskich wygód, to w wybranych miejscach spotkać można poszukujących twórczej inspiracji artystów rozmawiających coraz śmielej o cechach stylu zakopiańskiego. Po raz kolejny autorka wplotła do fabuły autentyczne postaci ze świata sztuki i polityki, co moim zdaniem jest niezwykle trafionym zabiegiem.
Przed samymi bohaterkami trylogii kolejne trudne wybory, zwłaszcza przed Judytą i Klarą, gdyż życie Elizy wydaje się być najbardziej uporządkowanym spośród przyjaciółek. Judyta musi podjąć ostateczną decyzję, co do związku z Maxem. Kobieta ma na uwadze przede wszystkim dobro swojej córki, jednak w głowie mąci jej coraz bardziej bliska obecność Maurycego. Sytuację dodatkowo komplikuje wrogość wobec kobiety ze strony rodziny Maxa. Klara z kolei coraz poważniej myśli o życiu z Andrzejem, który z każdym kolejnym dniem wydaje jej się najodpowiedniejszym kandydatem na męża.
Kolejne powieści Agnieszki Wojdowicz charakteryzuje lekki styl, który w połączeniu z plastycznymi opisami sprawiają, że lektura jej książek to prawdziwa przyjemność. Warty podkreślenia jest również dopracowany i miły dla oka język. Tym razem zabrakło mi jednak odrobiny więcej dynamizmu w opisywanych wydarzeniach. Po pewnym czasie zaczęły mnie nużyć opisy kolejnych rozterek Judyty, która momentami zachowywała się jakby nie przybyło jej tych kilku lat podczas pobytu w Wiedniu. Jest to jednak moja jedyna uwaga do całości.
Naprawdę żałuję, że to już koniec historii o losach trzech niepokornych przyjaciółek. Cała trylogia zrobiła na mnie bardzo dobre wrażenie, choć ostatni tom według mnie wypadł nieco słabiej niż wcześniejsze. Nie zmienia to jednak faktu, że warto sięgnąć po Niepokorne i poznać bliżej Elizę, Klarę i Judytę. Mnie osobiście urzekł przede wszystkim klimat opisywanych przez autorkę miejsc. Za tę sentymentalną podróż w czasie pani Agnieszce serdecznie dziękuję.
Przed samymi bohaterkami trylogii kolejne trudne wybory, zwłaszcza przed Judytą i Klarą, gdyż życie Elizy wydaje się być najbardziej uporządkowanym spośród przyjaciółek. Judyta musi podjąć ostateczną decyzję, co do związku z Maxem. Kobieta ma na uwadze przede wszystkim dobro swojej córki, jednak w głowie mąci jej coraz bardziej bliska obecność Maurycego. Sytuację dodatkowo komplikuje wrogość wobec kobiety ze strony rodziny Maxa. Klara z kolei coraz poważniej myśli o życiu z Andrzejem, który z każdym kolejnym dniem wydaje jej się najodpowiedniejszym kandydatem na męża.
Kolejne powieści Agnieszki Wojdowicz charakteryzuje lekki styl, który w połączeniu z plastycznymi opisami sprawiają, że lektura jej książek to prawdziwa przyjemność. Warty podkreślenia jest również dopracowany i miły dla oka język. Tym razem zabrakło mi jednak odrobiny więcej dynamizmu w opisywanych wydarzeniach. Po pewnym czasie zaczęły mnie nużyć opisy kolejnych rozterek Judyty, która momentami zachowywała się jakby nie przybyło jej tych kilku lat podczas pobytu w Wiedniu. Jest to jednak moja jedyna uwaga do całości.
Naprawdę żałuję, że to już koniec historii o losach trzech niepokornych przyjaciółek. Cała trylogia zrobiła na mnie bardzo dobre wrażenie, choć ostatni tom według mnie wypadł nieco słabiej niż wcześniejsze. Nie zmienia to jednak faktu, że warto sięgnąć po Niepokorne i poznać bliżej Elizę, Klarę i Judytę. Mnie osobiście urzekł przede wszystkim klimat opisywanych przez autorkę miejsc. Za tę sentymentalną podróż w czasie pani Agnieszce serdecznie dziękuję.
_______________________________
Wydawnictwo: Nasza Księgarnia
Data wydania: czerwiec 2016
Liczba stron: 432
Za możliwość przeczytania książki dziękuję
Ta trylogia pięknie się prezentuje, okładki są świetne. Zawartość widzę, że również jest dobra, więc może kiedyś sprawdzę osobiście i sięgnę po te książki :)
OdpowiedzUsuńPozdrawiam!