Ałtorka - Cuca Canals

Tytuł oryginału: La hescritora  
Wydawnictwo: Muza   
Data wydania: 2003  
Liczba stron: 197  
Oprawa: miękka  
ISBN: 83-7319-366-9

Ałtorka kocha słowa, zdania, litery i akapity[1]. Odkąd pamięta całe jej życie wypełnione jest literami. Już w dzieciństwie chętniej bawiła się literami, niż lalkami w towarzystwie innych dziewczynek. Zanim nauczyła się czytać, prosiła Świętego Mikołaja o książki, a potem pogrążała się w nich, oglądając litery. W ten sposób odkryła, że żyją one swoim własnym życiem[2]. Miłością do słowa pisanego zaraziła ją babka, która od najmłodszych lat nie tylko podsuwała wnuczce kolejne książki, ale też wymyślała dla niej gry i zabawy związane z literkami, twierdząc, że A,B,C i inne litery to najlepsze witaminy na świecie[3].

Wraz z wiekiem Ałtorka nie porzuciła swojej fascynacji literkami i związała z nimi swoją karierę. Zawsze gdy ją pytają, dlaczego pisze o sobie przez ł, odpowiada, że uważa się za autorkę niedoskonała, właśnie ałtorkę. Musi się przecież jeszcze wiele nauczyć. Kiedy napisze dziesięć powieści, będzie pisać autorka przez u[4]. Obecnie pisze książki dla młodzieży, choć tak naprawdę marzy o stworzeniu historii o wielkiej miłości. Sądzi jednak, że nie będzie to możliwe dopóki sama nie doświadczy tego uczucia. Bohaterem jej najnowszej powieści jest Omar, którego imię jest anagramem słowa Amor, a książkę zapisuje atramentem w kolorze czerwonym, powszechnie uważanym za kolor miłości. Autorka nieświadomie zaczyna tworzyć skomplikowaną i pełną absurdalnych zdarzeń historię miłosną, która przenika do jej życia i odwrotnie.

Cuca Canals wykazała się niezwykłą pomysłowością w napisaniu Ałtorki, zarówno jeśli chodzi o fabułę jak i jej formę. Przyznaję, że z tego typu książką spotkałam się po raz pierwszy. Na jej kartach odnalazłam bowiem przykłady zabaw z literami, wykonywanych z ich użyciem rysunków, m.in. psa, zaśnieżonej góry, budzika czy też dziecięcego wózka. Oprócz tego w tekście znalazły się liczne skreślenia, wytłuszczenia druku i zmiany czcionki, które zapewniły mi interesującą rozrywkę. Co ciekawe, książka została wydana na papierze écru z drukiem w kolorze bordowym. Fabuła, choć interesująca, schodzi na drugi plan, gdyż najważniejsza w tej książce jest nieustająca zabawa Ałtorki literami. Na ostatniej stronie zostało zamieszczone zestawienie liczby liter użytych w książce. Dla przykładu litera A pojawiła się 15667 razy, podczas gdy litera X jedynie 8 razy.

Choć spotkałam się z kilkoma stwierdzeniami, że książka Cuki Canals jest infantylna, sama uważam ją za interesującą pozycję, przy której nie można się nudzić. Po udanym spotkaniu z twórczością tej hiszpańskiej autorki z pewnością rozejrzę się za innymi jej książkami, które mam nadzieję zostały utrzymane w podobnym charakterze. Jeśli nie boicie się literackich eksperymentów zapoznajcie się z nieco zwariowaną i obdarzoną wielką wyobraźnią Ałtorką. Myślę, że nie będziecie żałować. 

Moja ocena

7/10

Książkę przeczytałam w ramach wyzwań:

52 książki 2014

Przeczytam tyle, ile mam wzrostu (1,6 cm)

Z literą w tle (C/Ć) 

[1] Cuca Canals, "Ałtorka", wyd. Muza, 2003, s.9.
[2] Tamże, s. 13.
[3] Tamże, s. 24
[4] Tamże, s. 40